Zmiany w edukacji pielęgniarskiej na świecie w 2022 roku 

Wiele państw europejskich zmaga się z poważnym deficytem kadrowym w ochronie zdrowia. Od kilku lat Europejska Federacja Związków Zawodowych Służb Publicznych (EPSU) wraz z innymi organizacjami wyraża zaniepokojenie deficytem około 2 milionów pracowników ochrony zdrowia tylko na obszarze Unii Europejskiej. 

W 2020 r. pierwszy raport State of the World's Nursing (SOWN) opublikowany przez Światową Organizację Zdrowia (WHO), wykazał, że kadra pielęgniarska globalnie liczy 27,9 mln osób i oszacowałdeficyt na poziomie 5,9 mln osób¹. W Polsce na koniec 2021 roku zarejestrowanych było niemal 308 tys. pielęgniarek, jednak zatrudnionych jest zaledwie 234 tys. 

Szacuje się, że 17% kadry pielęgniarskiej na świecie przejdzie na emeryturę w ciągu najbliższych dziesięciu lat, a samo utrzymanie obecnego poziomu zatrudnienia będzie wymagało wykształcenia i zatrudnienia 4,7 mln dodatkowych pielęgniarek, nie wspominając już o rozwiązaniu problemu deficytu. W sumie do 2030 roku potrzebnych będzie globalnie dodatkowo 10,6 mln pracowników w sektorze pielęgniarskim. W Polsce zgodnie z prognozami Naczelnej Izby Pielęgniarek i Położnych z 2021 roku do 2025r. liczba zatrudnionych pielęgniarek i położnych zmniejszy się o prawie 17 tys., a do 2030r. o 36 tys.

Pandemia nasiliła i spotęgowała globalne problemy związane z niedoborem pielęgniarek i ewidentnie zwiększyła poziom ryzyka dla pracowników ochrony zdrowia, w tym zakażeń przy pracy, stresu i wypalenia spowodowanego wielomiesięczną opieką nad pacjentami z COVID-19. W niektórych krajach pielęgniarki spotkały się dodatkowo z przemocą fizyczną i stygmatyzacją psychospołeczną.

Coraz więcej programów korzysta z symulacji medycznej, aby zwiększyć wydajność nauczania przy jednoczesnym zmniejszeniu nakładu pracy, aby zaspokoić rosnące potrzeby rynku. Wyjaśniamy, w jaki sposób symulacja medyczna wspiera uczelnie w przygotowaniu do zawodu pielęgniarki.

Jeśli zmagasz się z problemem niedoboru godzin przeznaczonych dla studentów na kształcenie kliniczne, rozważ rozwój programu symulacyjnego. Zapewni on stałą dostępność do ćwiczeń praktycznych.

Symulacje gwarantują spójność doświadczeń dla wszystkich uczestników szkolenia. Dodatkowo w połączeniu z dokładnymi pomiarami i oceną danych dotyczących wydajności, mogą przyczynić się do zwiększenia efektywności nauczania. Szczegółowe dane dotyczące wydajności mogą pomóc we wczesnym wykryciu problemów w rozwoju poszczególnych kompetencji na poziomie pojedynczego uczestnika lub całej grupy, umożliwiając ich natychmiastowe rozwiązanie. Wynik? Efektywny proces przygotowania do praktyki pewnych siebie i kompetentnych adeptów pielęgniarstwa.

Wiele programów będzie wykorzystywać naukę poprzez symulację oraz stosować nowoczesne technologie, aby ułatwić naukę zarówno stacjonarnie, jak i online. W ankiecie z 2020 r. na temat przyszłych trendów technologicznych w edukacji pielęgniarskiej, odpowiedzi uzyskane od 450 administratorów, wykładowców i dziekanów wykazały, że:

• 39% planuje zaoferować po pandemii więcej kursów online⁶
• 48% respondentów zamierza zwiększyć wykorzystanie wirtualnej symulacji w ciągu najbliższych 2 lat
• 34% planuje zwiększyć inwestycje na zakup realistycznych symulatorów pacjenta.⁷

Wraz z rosnącą liczbą programów wykorzystujących wiele form symulacji, centra symulacji medycznej wprowadzają rozwiązania ułatwiające organizację i dostosowanie działań symulacyjnych do różnych ścieżek edukacyjnych. Jednym z takich podejść jest schemat SimZones. Opracowano go na potrzeby programu symulacji szpitala dziecięcego w Bostonie. SimZones to system dopasowujący metody prowadzenia symulacji do określonych potrzeb edukacyjnych uczestników szkolenia.⁸ Dzieli on działania symulacyjne na cztery strefy, w których cele edukacyjne stają się coraz bardziej złożone w miarę postępów uczniów w każdej z nich.

Etapowy proces nauczania z wykorzystaniem symulacji umożliwia studentom systematyczne zdobywanie wiedzy i wykorzystywanie zdobytych doświadczeń przed kontaktem z rzeczywistym pacjentem.